Sapperdeflap, Marie! Ik ben de schrijfmodus een beetje ontgroeit. Mede door het maken van spannende plannen en het vieren van een drie weken lange vakantie laten de hersenspinsels het een beetje afweten. Maar hé, altijd plaats voor een beetje dankbaarheid. Want het is de 10e in de reeks en het is een mooie dag. Komtie!

❤ Met stip op 1. Alle lieve, bemoedigende en vooral tranentrekkende berichtjes op het persoonlijke stuk over onze zoon. Privéberichtjes, reacties op Facebook, reacties op mijn blog. Ze waren allemaal zo ontzettend lief en mijn hart was de hele dag een kacheltje door jullie. En soms heb je met mensen even wat weinig contact en krijg je een onverwacht een berichtje waar je u tegen zegt en je je ugly cry voor uit de kast haalt. Allemachtig, wat een liefde en wat veel. Jullie zijn de liefste! Oh en dat jullie het hele stuk hebben uitgelezen! Applaus waard!

❤ Een jaar later. Sinds ik schreef over de persoonlijke gebeurtenissen op 10 juli 2014 is het één grote trip down memory lane over alles wat er in het ziekenhuis gebeurde. Alle heftige dingen, hoe we ze hebben ervaren en hoe we er nu op terug kijken. We praten er de afgelopen dagen nog geregeld over. Hoe klote het was, maar hoe mooi het nu is. We zijn dankbaar. Dat we er zo open over kunnen zijn en dat het hoe heftig soms ook, vergeleken met vorig jaar een heel stuk minder zwaar is.

❤ Getuige zijn van een bruidsfotoshoot. Terwijl ik met een dikke vette kop jasmijnthee en een tosti in een van mijn vaste koffietentjes zit zie ik in mijn ooghoek iets wits bewegen. En het is best groot. En jawel, oei oei oei, zo romantisch stonden ze daar! Een knetterverliefd bruidspaar dat bezig was met hun bruidsfoto’s! Hand in hand, vingers verstrengeld. En hij keek naar haar alsof ze met vleugeltjes uit de hemel was neergedaald en hij het mooiste op de wereld voor zich had staan. De weddingbells in mijn hoofd gingen weer rinkelen en ik kreeg vlindertjes in mijn buik. I’m such a sucker for love!!

❤ Vlaggetjes in de straat. T. en ik hadden ons volgevreten bij het zoveelste foodtruckfestival in Groningen en waren op weg naar huis. En daar in het donker hoorde ik het gewapper van plastic vlaggetjes klinken. Niet veel later zag ik ze opdoemen, hangend tussen de bomen en raamkozijnen. Kleurrijke vlaggetjes wachtend tot er een gezellig feestje gevierd ging worden. Mijn avond was al een feestje, maar werd nog even extra gevierd met de slingers. Dankjewel, jij wonende aan het spoor richting mijn huis!

❤ Het zoveelste foodtruckfestival in Groningen. Ja, simpel. Want er was eten. En ik heb er heel veel van gehad. En het was gezellig, want we dronken ook wat biertjes. En het is leuk om daar weer vrienden terug te zien die je eigenlijk gewoon heel erg had gemist! En dan was het ook nog weer eens gezellig als vanouds. Om dan af te sluiten met een kaasplankje en een glaasje port (oh en tussendoor nog een gestoomd broodje met babi pangang, I LOVE YOU). Doe mij nog zo’n festival!

❤ Vrolijke kassamedewerkers van de AH. Het komt vaak voor dat ze met een chagrijnige bakkes achter de kassa zitten (but who am I to judge, want weetje nog? Weet jij veel!). En dat vind ik jammer!! Want het kassaleven lijkt me een stuk makkelijker met een glimlach op je gezicht. Dat moet die ene gezellige jongen bij de Appie ook gedacht hebben. Samen met N. deed ik wat boodschapjes, de kassajongen begroette ons vrolijk, waarop wij hem vol enthousiasme in koor verrasten met een vriendelijke ‘halloooo’! En daar was een gezellig momentje tussen een kassajongen en 2 klanten. Want we moesten alledrie lachen om ons enthousiasme en dat maakte de dag nét dat kleine beetje beter.

❤ Gekleurde bloemetjes in de berm. Als ik die kleine A. naar de crèche breng word ik altijd vrolijk. Want punt 1: ik heb een kletsend draakje achterop mijn fiets zitten en punt 2: er groeien een heleboel mooi gekleurde bloemen in een met onkruid overwoekerde berm. Hoe tof is dat?! Tussen al dat lelleke onkruid groeit zoveel moois. Gele boterbloempjes, rode klaprozen, lilapaarse bloemen met schattige pluisjes, felblauwe andere bloemen waar ik de naam niet van weet. Leuk, zo’n levend schilderijtje waar ik elke dag langs mag fietsen! Dank u, mama Natuur!

❤ Plannen die steeds meer vorm krijgen. Het beangstigd me als een gek. Lig er wakker van, want wat nou als het niet werkt? Krijg er soms zelfs hartkloppingen van, want… wat nou als het niet werkt? Doe chagrijnig tegen de draakjes thuis, want…. wat nou als het niet werkt? DOODENG, want ik zie hier mijn toekomst in. En… wat nou als het niet werkt. Ja, ik ben bang. Maar tegelijkertijd is het SUUUUPERTOF MATTIES! Echt zo reteleuk dat ik er van in m’n broek kan pissen zonder het erg te vinden, gaten in de lucht spring en de buurman een knuffel wil geven. Het zijn leuke dingen, spannende dingen en ze krijgen steeds meer vorm. En binnenkort ga ik jullie vertellen wat dat is. :)

❤ VAKANTIE! Hoewel ikzelf geen baan heb is het wel vakantie in Huize Leesjeblij. De minidraak is lekker drie weekjes thuis en als dikke vette duizendklapper op je Oud en Nieuw feest is de papadraak na 8 jaar ook eens drie weken thuis! En als extra dikke vette knapperige pure chocolade op je Magnum hebben we een vakantie geboekt! Daar waar we vorig jaar de boel moesten annuleren door het hele gebeuren rondom de minidraak ziet het uitzicht naar een midweek weg er nu een stuk rooskleuriger uit dan vorig jaar! En ja, er staan een heleboel uitroeptekens in dit stukje, maar dat komt omdat ik écht héél blij ben met deze fekonsie!!!! Dus!!!

En jij? Heb jij ook wat duizendklappertjes en knapperige magnumchocolade neer te pennen?

Love, peace and een dikke vette vakantiesmakkerd!