De krantenkoppen stralen een en al ellende uit. Vrolijker word je er niet van. Dankbaarder, dat wel. Want ik lig ‘s nachts gewoon weer in mijn bedje, zonder bang te zijn dat ik plotsklaps de belangrijkste spullen uit mijn huis moet grissen en besluit een oversteek te maken die mij en mijn gezin fataal kan zijn. Tijd voor een Gratitude Journal, zekersteweten! Want er is zoveel moois gebeurd in de afgelopen weken.

❤ De nieuwe TV programmering. Want dat betekent Expeditie Robinson (met Oscar Aerts, hoiiii)! Want dat betekent Heel Holland Bakt (Aat, jonge, je hebt mijn bakkershart!) Want dat betekent Masterchef Australië (lekker samen janken met m’n vader om een 20 jarige kok, hoe dan)! En dat betekent dus ook weer TV kijken via Whatsapp met de Clubcake*. Om de normale groepschat nog enigszins overzichtelijk en vrij van GTST spoilers te houden hebben wij de groepschat ‘TV Kantine’ geopend. De hele zomer waren we natuurlijk druk doen en genieten van de zon. En bijna een heel jaar lang werd de TV kantine amper gebruikt. Totdat we zondag allemaal klaar zaten voor Heel Holland Bakt. We vonden Fina al snel te heftag, hebben Aat in ons hart gesloten en over Joris waren de meningen verdeeld. Ik besefte me zondag pas hoeveel ik het samen TV kijken met deze chickies had gemist. Ieder op haar eigen bankie, in haar eigen huisje, maar toch samen. Oooh jongas, so gesellag!

❤ Peutertjes met regenlaarsjes. Ik streek net neer op een fijn plaatsje in mijn gebruikelijke koffietent om eens wat stukjes neer te tikken. Buiten zie ik een peutertje ronddartelen. Een blond koppie met haarknipje, grote glimlach, net iets te grote blauwe jas, roze broek en regenlaarsjes. Maar niet zomaar. Ze had één gele met Jip en Janneke en één rode met witte stippen om haar voetjes. En ze huppelde vrolijk rond. Of het zo’n dag was dat ze zelf haar outfit uitkoos of omdat papa en mama haast hadden en geen matchende laarsjes konden vinden, het gaf niet, want zij bracht een glimlach op mijn gezicht.

❤ Geïnspireerd worden. Mijn schrijfmojo was een beetje uit. Kon niet meer zo goed bedenken wat ik nou precies wilde schrijven en waarover. Maar toen kwamen daar de wekelijkse sollicitatie/schrijfmomentjes met MILFIE Des. Omdat er iemand naast mij zat die ook dingen gedaan wilde krijgen was het zoeken naar werk een stuk makkelijker. Het dagelijks lezen van haar blog gaf mij genoeg inspiratie om weer te schrijven. Hoera voor iedereen die een Des in haar leven heeft!

❤ Voor jezelf staan en daarbij blijven. Ik ben niet snel trots op mezelf. Maar momenteel kan ik zeggen dat ik dat wel heel erg ben. Ik kan mijn eigen mening wel eens van tafel vegen omdat ik dan denk dat een ander het vast wel beter zal weten. Nu waren er momenten waarbij ik dat eens niet deed en dat voelde ongemakkelijk, maar ook heel goed. Want ik stond voor mezelf, niet voor een ander. Alleen voor mezelf en ik bleef daar. Want daar hoor ik ook!

❤ Persoonlijke groei. En zo kom je dan automatisch bij persoonlijke groei. Want hoe tof is het dat je merkt dat je bepaalde dingen anders doet in je eigen voordeel?! Dat je denkt; ‘Hey! Dit had ik een jaar geleden nooit gedaan of gedurft.’ En wat ben je blij dat je het hebt gedaan. En wat ben je blij dat je er blij van blijft!! Dikke vette hoera voor persoonlijke groei! Met echt heel veel uitroeptekens enzo!!!!!

❤ Beginnende tradities. Noorderzon is elk jaar het festival in Groningen om je zomer af te sluiten. ‘s Middags lekker rondslenteren, wat eten, terrasjes pikken, wespen wegjagen en de kids spelen wel op de speelweide. ‘s Avonds onder het genot van een hapje en drankje genieten van muziek op Het Dok. Voor ons is Noorderzon vooral een middagding, want ik kom veelal na 1900 de deur niet meer uit. Wat we nu de afgelopen drie Noorderzonnen hebben gedaan is na het middagdutje van de minidraak richting Noorderzon, een plekje zoeken bij De Omhelzing en daar heerlijk Indisch eten. De eerste met minidraak slapend in de kinderwagen, de tweede gezellig met mijn moeder erbij en de afgelopen keer besloten we het weer te doen. Met zijn viertjes lekker bami happen en de minidraak roept het nog steeds random op een dag: ‘Beppe bami eteee??’ Dus ja, deze houden we erin. Bami eten op Noorderzon. Een traditie is geboren.

* Ik besef mij dat jullie niet echt weten wie de Clubcake is. Maar dit zijn vriendinnen die ik ken via het internet. Nee, niet relatieplanet ofzo, maar meer door het bloggen, Twitter en Facebook. De Clubcake bestaat uit 6 cakes, verspreid over het hele land. En wij spreken elkaar elke dag via Whatsapp. Zo sturen wij elkaar wat we vanavond weer gaan eten, foto’s van zwangerschapstesten als we zwanger zijn, foto’s van de babycakes (of peutercakes), vertellen we hoe goed we bezig waren in de sportschool (minus ondergetekende) en all that jazz. We zien elkaar ongeveer 1 keer per jaar, maar ze zijn allemaal lieverdjes. En dat al zo’n vijf jaar, kwamen we achter via Facebook.

Hatsikidee, bedankt universum, voor de mooie momentjes! Wat waren die van jou?

Love, peace and een bakkie bami van De Omhelzing (Groningers, ga er eten!)