Het viel me op dat er een evenement op Facebook werd aangemaakt. All Day Zeiken op 29 september. Even 24 uur lekker zeiken over van alles en nog wat. En hoewel het nog geen 29 september is, wordt het evenement gebruikt als één grote klaagmuur voor heel Facebookland. En mijn tijdlijn stond er vol mee. Niet omdat ik zelf aan het evenement deelnam, maar omdat veel mensen in mijn tijdlijn erop reageerden. En de irritatie nam de overhand. Een paar zeikposts kon ik prima hebben, maar het werden er alleen maar meer en meer en meer. De kleinste, meest irrelevante redenen werden aangehaald om te zeiken en hoewel ik het met een aantal heus eens was kon ik de negativiteit amper handelen! Als we met zijn allen in een ruimte waren had ik mijn vuist op tafel willen slaan en knalhard ‘KLAAR NU’ in iedereens gezicht willen gillen. Om vervolgens over mijn pijnlijke vuist te wrijven en sorry te zeggen, want ik begrijp ook heus dat klagen ook echt even moet en lekker is. Maar klaar nu. Want het is allemaal zo negatief en ik wil blij. Dus voel ik me geroepen om toch nog maar even een Gratitude Journal te posten. SKEUR AAN MET DIE POSITIVITEIT!

❤ De intrede van de herfst. De blaadjes beginnen te vallen en te verkleuren terwijl de zon nog haar laatste zomerstraaltjes op het landschap laat vallen. Weer wat frisse lucht in m’n pokkel en ‘s avonds kunnen de kaarsjes weer aan en het dekentje op de bank wordt weer gebruikt. KNUHUUUS! Ik zei toch dat ik het meeste op de herfst lijk?

❤ Bellen blazen. Waarschijnlijk als ik alleen was en het op straat zag gebeuren zou ik er straal voorbij gelopen zijn. Maar vanochtend werden er tig bellen de lucht in geblazen op de crèche. En er stonden allemaal schaterende peutertjes om de leidster heen te springen, hun armpjes omhoog, vingertjes gespreid om alle bellen maar te kunnen vangen. En daar tussen al die glunderende peuters stond ook mijn zoon. Met hetzelfde geluk in zijn ogen. Er kon nog net een kus aan mama af, maar de vogel was al snel gevlogen. De magie van bubbels. Laten we die vooral vasthouden!

❤ Hartjes in whatsapp gesprekken. Want soms hoef je niet meer te zeggen dan alleen een hartje. En ik vind het leuk om ze te krijgen.

❤ Vrienden. Maar deze keer niet die van mij. Die van mijn zoon! Het eerste wat hij roept als ik hem naar de crèche breng is: ‘TIM!’ Al vanaf de babygroep is ie dikke matties met Tim. Zodra we het gebouw binnen lopen en de twee zien elkaar, dan is het haast een romantische strandscène waar twee geliefden elkaar in slow motion in de armen springen. Alleen is dit in peuterbeentjes snelheid en knuffelen ze elkaar met de nodige kusjes en snotneuzen. Daarna gaan ze samen de jas ophangen en wordt er naar mama niet meer omgekeken. Zijn de leidsters de minidraak kwijt, dan geldt dat ook voor Tim. En negen van de tien keer zijn de twee koters naar buiten gesneakt om daar slakken blaadjes te voeren in de bosjes. Hoera voor deze daycare bromance!

❤ Frisse briesjes door een ruimte. Weet je wel? Dat je ergens binnen zit waar het redelijk warm is en dat er dan een raampje open staat waar zo nu en dan een fris briesje door waait. Zo langs je gezicht. LIEVELINGS!

❤ Boeken voor een prikkie. Ik lees graag en het liefst ook veel. Waardoor er dus minimaal 6 boeken op mijn nachtkastje liggen waar ik in begonnen ben… Ik kan het niet laten om nieuwe boeken te kopen en er dan alvast maar in te beginnen. En vooral als ik ze voor een fractie van de originele prijs heb gekocht! Ik lees veel van Thriller queen Karin Slaughter’s zieke verhalen. Maar sjonge, elke keer weer minimaal 15 ekkies neertellen voor een boek is me toch wat. Dus speur ik de kringloopwinkels af om voor nog geen euro een boek binnen te slepen. Met als resultaat dat er nog 5 extra boeken op mijn nachtkastje liggen die uitgelezen moeten worden. Maar wel voor een paar uuuuro!

❤ Tony’s Chocolonely Popcorn Discodip. Woehoooee, die Tony’s Limited Editions zijn me een feestje. En al helemaal als er discodip in verwerkt zit. Het jaarlijks terugkerende fenomeen is ook in de Clubcake groepschat een veelbesproken onderwerp (want, eten). ‘Wie is al naar de Wereldwinkel geweest?’ ‘Heb je hem al geproeft?’ ‘Wat vind je ervan?!’ Nou… LEKKER! Oei oei oei, die zachte popcorn erin met de kleine suikerballetjes. Tony’s I LOVE YOOOUUU!

❤ De minidraak die de oren van mijn hoofd kletst. Het is zo gezellig in huis. Ook al gaat het bijna alleen maar over ‘inosauwus’ (dinosaurus), ‘ojifantjas’ (olifantjes), ‘badjomme’ (ballonnen) en ‘kesje aabei drinke’ (optimel kers aardbei). Maakt niet uit dat hij al voor de 50e keer met dezelfde olifant naar me toe komt rennen om te vertellen dat hij die van tante Ajeen (Charlayne) heeft gekregen. Of dat ie op de fiets 75 keer roept dat Audit (Crècheleidster Judith) er was. Ik luister er maar al te graag naar. Alle duizenden keren.

Zo! Dat waren mijn chocoladereepjes van de afgelopen dagen. Wat zijn jouw Chocolonely’s dan?

Love, peace and Tony’s Chocolonely Popcorn Discodip voor onderweg (echt, ga hem halen!)