Ha! De overtuigingen die je hebt kunnen je enorm in de weg zitten, als je niet oppast. Goodness gracious, met schade en schande kwam ik erachter wat er wel en niet voor mij bestemd was. Zo ook mijn boek Wat ik nu aan het schrijven ben.

Je had waarschijnlijk al gelezen dat dit een grote meisjesdroom van me is en dat ik die eindelijk achterna ga. En nu lijkt het allemaal super tof, dat hele jump and the net will appear. En “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Ik hoor regelmatig mensen tegen me zeggen dat ze het knap vinden dat ik spannende dingen “gewoon maar” doe. Wat het merendeel alleen niet ziet is dat daar ook heus wat drempels bij komen kijken! Mein lieben, lees, maar laat je vooral niet ontmoedigen. Een klein stukje uit mijn ik doe dat “gewoon” proces. Waarin ik niet door had dat ik mezelf flink aan het saboteren was door teveel mijn gedachten te geloven in plaats van mijn gevoel. Om te beginnen met deze zin:

Het moet wel in het verlengde van mijn bedrijf liggen.

Oef, dit was een flinke die me in de weg zat. Want wat jullie misschien nog niet weten is dat ik een thriller aan het schrijven ben. En dat genre ligt nou niet per se in het verlengde van Mind Your Blissness. En tegelijkertijd ook hartstikke wel! Maar goed, laat me je meenemen in wat de gedachte dat het wél in het verlengde van MYB moet liggen met het creatieve proces deed. Geen. ene. enkele. FUCK!
Ik had mezelf blijkbaar jarenlang wijs gemaakt dat als je een boek schrijft dit wel nut moet hebben. Dat als ik fictieve verhalen schrijf ze “loos vermaak” zijn en dat een expert/zelfhulp boek dé manier was om het verschil te maken. En dat was wat ik wilde. Verschil maken. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan als ik bovenstaande lees, want ik weet als geen ander dat achter de kleinste dingen een grote boodschap kan liggen. Alsof de webshop met mijn favoriete ansichtkaarten geen missie heeft. Alsof Anna en Elsa geen indruk hebben achter gelaten bij jong en oud. Anyway, ik vond dat dat voor mezelf blijkbaar niet kon. Dus ik bleef mezelf zeggen; ‘Met een expertboek ga je het maken. Dan ben je iemand.’ Zie je de honger naar status er al vanaf druipen? Een mooi lesje in mijn persoonlijke ontwikkeling.

Aaanywho, ik begon met schrijven. Ik kan je vertellen, er kwam geen fatsoenlijke zin op mijn beeldscherm terecht. Dit was ik niet van mezelf gewend. ‘Oké, het is ook al een tijdje geleden. Misschien moet ik gewoon met pen en papier gaan schrijven.’ dacht ik nog bij mezelf. Het resultaat was wederom om te janken. Geen druppel inkt vulde mijn papier. Nou ja, ik vulde wel mijn papier, maar niet bepaald vanuit inspiratie. Als het boek alleen de zin ‘ik weet niet wat ik moet schrijven.’of ‘Ugh, ik begin maar gewoon met schrijven.’ mocht bevatten, dan was het een regelrechte bestseller. Elke freaking keer bleef ik hangen en wist ik niet meer wat ik moest schrijven. Nogal frustrerend als het om creativiteit gaat.

Totdat ik de verlossende woorden uit mijn schrijfcoach haar mond hoorde komen. ‘Ga schrijven waar je energie op zit.’ had Coby gezegd. En lord, hoewel ik het mijn volgers preach, practicede ik deze blijkbaar niet genoeg! Het bleken de woorden te zijn die ik nodig had. Want stiekem ging mijn innerlijke vuurtje harder branden bij de gedachte aan het schrijven van een thriller. Het bleef maar omhoog ploppen. Dus ik probeerde eens vanuit dat oogpunt te schrijven. En hatsaaa, u voelt hem van mijlenver aankomen, knalde ik me daar niet een bak aan inspiratie op mijn beeldscherm?! De dagen daarna moest ik constant mijn pen, papier, telefoon of laptop bij de hand houden om mijn hersenspinsels vast te leggen. Rende zonder enige toelichting midden in gesprekken bij mijn gesprekspartner weg om ideeën die tot me kwamen neer te pennen. Zette films tig keer stil om een ingeving te documenteren. Bleef tot midden in de nacht mijn telefoon erbij pakken om weer wat nieuws te tikken. Whoop, whoooop, this woman was on a roll!! Dit voelde goed, ik zat op de goede weg.

Alsof die stortvloed aan inspiratie nog niet genoeg bevestiging was van mijn onverwachte keus viel mijn oog “toevallig” op een interview van mijn favoriete schrijfster Karin Slaughter, waarin ze vertelde wat haar missie was. Dat haar fictieve verhalen dus toch niet zomaar loos vermaak waren (hoewel ik dat eigenlijk nooit zo zag, behalve bij mezelf), maar dat ze de wereld wilde laten zien hoe geweld tegen vrouwen geuit wordt. Vanaf toen wist ik dat ik écht goed zat. Het wordt een thriller. Maar al snel kwam daar een tweede overtuiging de kop op steken die mijn schrijfproces probeerde te saboteren.

Spiritualiteit en thrillers gaan niet samen.

Thank the heavens above dat ik die zin nu heel snel naast me neer kan leggen als ‘ie zich weer laat horen. Maar het is me wel een karweitje af en toe. Zo was ik laatst met mijn lieve vriendin M. in gesprek over het lezen van thrillers. Dat Karin Slaughter mijn all time favorite is en hoe bizar ik sommige verhaallijnen vond. Nu zitten mijn vriendin en ik behoorlijk op één lijn als het gaat om onze kijk op het leven. Met haar kan ik enorm lange gesprekken over spiritualiteit voeren en dan zijn we nog niet klaar! Alleen kwamen daar een paar zinnetjes die me instant deed twijfelen aan mijn keus. ‘Ik las graag thrillers, maar ik kies nu liever mooie verhalen. Toen ik thrillers las zat die lagere angst frequentie veel meer in mij.’ hoorde ik haar zeggen. En nu mag je best weten dat ik daar ontzettende issues mee heb gehad. Het vertrouwen op mijn eigen gevoel. Dat ik zo onzeker kon zijn dat als mijn gesprekspartner ook maar een millimeter anders dacht, ik dat met gemak volgde, want; hij/zij weet het sowieso beter. Oh, holy crap. Daar ging mijn een oud patroon weer met me aan de haal. Moest ik dit wel doen? Als vrouw die juist zoveel bezig is met spiritualiteit. Juist bewust kiest voor dingen die een hogere frequentie bij zich dragen. Was dit wel wat ik moest doen?! Mijn hele Instagram feed staat regelmatig vol met ‘in licht en liefde’, high vibes en alles gebeurt om een reden. En al die Instavolgers die een gok deden op mijn poll over welk genre ik zou schrijven. Het merendeel tikte ‘expertboek’ aan. Oh my gooood, ik zit verkeerd! Kán je als spiritueel georiënteerd persoon wel een thriller schrijven?
Ik bespaar je de hele rits aan andere onzekerheden die me achtervolgden als een snottebel aan een het dopneusje van een peuter. Het antwoord is namelijk: HELL TO THE FUCKING YES!

Want wat ik niet veel later besefte is iets wat ik al zo lang wist, maar toch weer bevestigd mocht worden; dat spiritualiteit niet altijd licht en liefde is. Het is óók de down and dirty. De nare shit die je overkomt. Het is er allemaal en daar mogen we meer open over zijn. Dat hoeven we niet te verbergen of te ontkennen. Óók (of misschien juist) niet als spiritueel persoon (wat dat dan ook voor je mag betekenen)! En ik moest weer aan Karin Slaughter denken waar ik niet lang geleden een random interview van tegenkwam waarin ze zei: “Vrouwen, het is oké om over donkere onderwerpen te schrijven.” Weer die bevestiging die me zei dat ik op het goede pad zit.

Dus je ziet me regelmatig beslissingen maken die spannend zijn. Mensen om me heen zeggen; “en jij doet dat gewoon!” Als ik je dan ook maar iets mee mag geven in dat plaatje. Ik doe het niet gewoon, maar ik doe het wél! En dat is het moment dat je die bevestigingen krijgt. Die je aangeven dat je goed zit en die je ook zeggen: Geloof niet alles wat je denkt!

Dus jump and the net will appear, my love. Zorg dat je je vuurtje volgt.

Love, peace and a bunch of high vibes
Aïsh