Oooh flappies. Wat voelde ik me een schrijfster van niks. Een jaar geleden verkondigde ik het aan de wereld. ‘IK GA EEN BOEK SCHRIJVEN!’ En knalde daar bovenop: ‘Ik word de volgende JK Rowling, jochiiies!’ -wel in mijn journal, but still…- En daar vlak na: ‘Mijn boeklancering is op mijn 37e verjaardag, wie komt champie drinkeeen!’ Droom groot, ja toch? Ik had de boel nog net niet in de pre-order gezet!

Nou. Fikkie werd even flink teruggefloten. Want inmiddels leef ik al ruim een half jaar mijn 37e levensjaar en is er van die boeklancering net zo weinig gekomen als de beloftes van ons kabinet -sorry, not sorry-. Het afschrijven van dat hele verrekte boek is net zo min in zicht. Dus ja, wat doe je dan? Als je de wereld hebt verkondigd wat je gaat doen en het is nog niet gebeurd? Ondergetekende hield zich in ieder geval angstvallig stil over haar boek. Ik schoof het intern zeker niet weg, want ik wist ook dat het echt wel zou komen. Maar zo hard als ik riep over het uitbrengen van mijn boek, zo stil hield ik me over het er nog niet uitbrengen van datzelfde boek. En nu kan ik alle gedachten zoals “dan wil je het niet graag genoeg” helemaal kapot analyseren (wat ik uiteraard tot in den eeuwige zieligheden heb gedaan). Maar feit is gewoon: ik heb niet geschreven. PUNT.

Hij slaat je recht in je mik, zonder enige aankondiging!

Goed, het boek is er dus nog niet. Een half jaar na mijn eigen opgelegde deadline heb ik een rode draad, een hoofdstukindeling, een aantal hoofdstukken redelijk af, maar het verhaal zit alles behalve aan elkaar. En weet je wat? That is FINE! Waar ik voorheen net zo hard als mijn over analyserende gedachten zou roepen dat ik het dan echt niet genoeg wilde, weet ik nu ook; alles op zijn tijd. Soms komt het leven tussendoor in de vorm van spiegels. Want lieve kijkbuiskinders, ik kan je vertellen; als je je  voor een fictief boek laat inspireren door gebeurtenissen uit je eigen leven, dan ga je die spiegel ongetwijfeld krijgen tijdens het schrijven. Verzonnen verhaal of niet. Hij reflecteert je recht in je mik, zonder enige aankondiging! En dat was wat er dus gebeurde. Ik kwam mezelf tegen en hoewel ik niet vies ben van een fikse portie zelfreflectie, kwam deze pijnlijk hard aan. Beetje in het straatje van struisvogels en andere wegkijkende consorten. Persoonlijke relaties werden uitvergroot, schuldgevoel, schaamte, verdriet. Joe joe, allemaal up in my bizz en ik kon niet wegkijken. Met als enige goed lijkende optie; dat boek even aan de kant schuiven. Op adem komen en mezelf de ruimte geven. Nou goed, we weten inmiddels allemaal wat daarop volgde. Geen ene ruk :’) Maar nog steeds voel ik het tot in mijn diepste, het komt eraan. Wanneer? Wanneer het komt, I guess. All in divine timing, geloof ik ook. Tot de juiste inspiratie omhoog is geplopt en het verhaal áf is.

International Novel Writing Month
En die divine timing lijkt gekomen. Want de inspiratie is weer voorzichtig gaan stromen toen ik  afgelopen week een mailtje kreeg over de International Novel Writing Month. Elke dag in november aan je boek schrijven om aan het eind van de maand een heul boek te hebben staan. Nou, over dat heule boek durf ik even geen bold statements meer te doen. Maar ik heb wel besloten dat ik elke dag met mijn boek bezig te gaan. Of het nou een stukje schrijven is, even een hoofdstuk terug lezen is of gewoon een beetje mijn gedachten laten ratelen over hoe Lisa geconfronteerd wordt met en welke grote familiegeheimen. (Do we have a little tipje from de sluier?! HELL YES!) Zolang het maar mijn meisjesdroom in leven houdt. Zolang de energie maar blijft stromen, dan is deze puppy flink tevree! 

So go on, my honeybuns, houd jij dan ook in ieder geval je dromen levend. Houd momentum, houd levend. Je hoeft heus niet grote stappen te zetten om je doel te behalen. Het enige wat je hoeft te doen is de energie op de kleinste manier stromend te houden. Who’s with me in november? Misschien niet een boek schrijven, maar elke dag wat aandacht besteden aan dat wat je graag wilt. En dan zien we wel waar we aan het eind van november zijn!

Ik verkondig het alleen ff niet te groot on the gram als je het niet erg vind ;-)