Volg je inner sparkle! Ik roep het naar de members van de High Vibe Tribe, op mijn Social Media… Als je érgens maar een klein gevoel van een sprankel krijgt bij het denken aan een bepaald verlangen, go get it tiger! Want daar ligt je moeiteloos manifesteren. Daar ligt je grote pot met goud die je vanaf de basisschool al achterna wilt gaan. Daar ligt die grote pot goud waarvan iedereen zegt dat ie ligt na een lange studie, als je huisje boompje beestje hebt, de perfecte baan en een heleboel geld op je bankrekening hebt.
Maar goed, ik ben er nu niet om je te vertellen waar het grote geluk ligt of hoe je jouw verlangen moet manifesteren. Ik neem je nu eventjes mee in iets persoonlijks. Mijn eigen sparkle die ik nu aan het volgen ben. Ik zou namelijk idioot zijn als ik niet practice wat ik preach. Dus daar ga ik. Een kinderdroom die ik in vervulling ga brengen. Die ik laat ontvouwen, want holy macaroni, wat heeft het zich al prachtig mogen ontvouwen en wat voelt het effortless. Iets waar je blijkbaar constant naar op zoek lijkt te zijn als je iets met de Wet van Aantrekkingskracht van doen krijgt.
Ik denk nu zo’n twee maanden geleden schreef in mijn journal dat ik wel een leuke verrassing zou willen manifesteren. Well I’ll be damned, die middag werd ik verrast! Met een berichtje van iemand die ik ruim 2 jaar niet had gesproken. En dan niet gesproken in de zin van lange gesprekken en bijkletsen, maar meer in de vorm van; ‘gecondoleerd met het verlies van je moeder.’ en ‘Dankjewel’. Het moge duidelijk zijn, mijn vrinden, er was weinig waarover deze persoon mij een berichtje kon sturen. Maar toch deed ze het. Via Facebook Messenger, waar ik nooit op kijk, want als er iets een toxic place op het wereld wijde web is, dan is dat Facebook. – En toch dikke fomo voelen bij het willen wissen van mijn profiel. ;-) Anyway, ik wilde op een of andere manier toch weer eens mijn Messenger berichten checken…
Ik krijg soms boodschappen door, maar wist niet zeker of ik je moest berichten.
‘Hoi Aïsha, hoe gaat het met jullie? Heb je er wel eens aan gedacht een boek te schrijven? Want ik denk dat je dat wel heel goed zou kunnen.” Ik kan je zeggen dat ik 1: verbaasd was een berichtje van haar te krijgen en 2: nog verbaasder was, want dit is echt een kinderdroom van mij! In vriendenboekjes schreef ik naast dat pizza mijn lievelingseten was (terwijl dat stiekem toch toastjes met pathé waren), ik graag auteur wilde worden. Nee, mijn 7 jarige ik schreef niet dat ze schrijfster wilde worden. Als je boeken wilt schrijven moet je dure woorden gebruiken. En zo geschiedde, ik schreef in elk vriendenboekje dat ik in handen kreeg dat ik auteur zou worden. En die droom zou ongeveer 20 jaar een droom blijven.
Nadat ik even bij was gekomen van de dubbele verbazing vroeg ik haar waarom ze dat vroeg. Want naast het “toeval” dat het een grote droom van me was, vond ik het behoorlijk specifiek wat ze aan me vroeg. “Ik krijg soms boodschappen door, en ik wist niet zeker of ik je moest berichten, want we hebben elkaar al zo lang niet gesproken. Maar nu weet ik het zeker. Je boek ligt op je te wachten.” Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik zo ongeveer van mijn stoel flikkerde bij het lezen hiervan. U mag gerust weten, of zoals u al weet, ik houd wel van een beetje zweef. En eigenlijk ook wel van een heleboel gezweef. Dus kom maar door met die boodschappen van de andere kant! Niet veel later pakte ik mijn laptop erbij en vond ineens een vergeten mapje ‘boek’. Waar ik blijkbaar in 2013 al het een en ander had geschreven tijdens een nooit afgemaakte boek schrijf cursus. En ik bleef ‘Holy shit, ik wil weten hoe dit afloopt’ roepen bij het lezen ervan. Ammegaaaad, the Universe is with me. Can I get a Halleluja!
Denk, denk, denk. Blokkeer, blokkeer, blokkeer, die natuurlijke flow.
Die boodschap maakte alleen wel dat ik intens veel vanuit mijn hoofd ging bedénken waar ik dan wel niet over zou moeten schrijven en dat dit in het verlengde van Mind Your Blissness moest zijn. Denk, denk, denk. Blokkeer, blokkeer, blokkeer die natuurlijke flow. Mijn drang naar alles nu willen hebben was groter dan ooit! Maar ik wist ook dat dat me zeg maar nét nergens zou brengen. Proberen los te laten dus. Ja… Loslaten. De vorm. De hoe. De wanneer. Alleen maar die sparkle achterna gaan. Maar ik wil het nu, nu, nuuuuu! Getekend, uw eigenste ego.
De volgende stap die ik mocht zetten werd effortless aangereikt.
Ik zal jullie niet vermoeien met de gedachten die constant door mijn hoofd stroomden, dat mijn ongeduld groter was dan het vertrouwen en dat ik mijn lief zo ongeveer horendol maakte met de vraag: ‘Maar waar moet ik dan over schrijven, schat?!’. Ik wist het somewhere along the loooong long road los te laten. En plof. Daar kwam ie uiteraard precies op het moment dat ik totaal niet met een boek bezig was. De volgende stap die ik mocht zetten werd effortless aangereikt. Op ‘the gram’ kwam daar ineens de advertentie die ik nodig had. Iets in de trant van: Maak eindelijk een begin met je boek in vier dagen. Een gratis challenge om, zoals u het al leest, in vier dagen een begin te maken aan je boek. Well hellooooo, lover! Inschrijven geblazen, natuurlijk!
Die vier dagen zorgden ervoor dat er op bizarre momenten en plaatsen de energie ging stromen. Dat ik keuzes ging maken die ik zelf niet aan zag komen, laat staan de mensen om mij heen. Ik maakte een vision board van mijn boek, koos een genre, schreef een eerste hoofdstuk én hallo, ik zette een datum voor mijn lanceerfeest. Als we dan toch gaan visualiseren, dan doen we het ook goed. Het boek gaat er komen! En daar waar ik dacht dat het logischer (en impactvoller) was een expertboek te schrijven (iets met overtuigingen, kom ik nog een keer op terug) die in het verlengde lag met mijn bedrijf, bleef mijn inspiratie elke keer hangen. What the actual fuuuck Universe?! Ik moest toch een boek schrijven?! Maar toen ik mezelf eerlijk in m’n mik kon kijken en zei dat het eigenlijk veel meer stroomde bij een thriller, toen ging de boel aan het rollen.
Hoe vaak ik tijdens een gesprek wel niet van de bank sprong om nieuwe ideeën op te schrijven.
Wait whaaaat?! Een thriller? I know right?! Straight out of a telenovela! (de Jane The Virgin fans will know) Ik had het zelf ook niet bedacht, en toch ergens wel. Want in het vergeten ‘boek’ mapje op mijn laptop waren ook verschillende verhaallijnen in dit genre ontstaan. Verhaallijnen vlogen mijn laptop in, personages kregen namen en ik voelde me meer thuis dan ooit! Hoe vaak ik tijdens een gesprek wel niet van de bank sprong om nieuwe ideeën op te schrijven waarop mijn lief reageerde met “Ze heeft weer inspiratie.”. Het stroomde als de comment section onder de posts van Lange Frans tijdens deze pandemie! Ok, wel een stuk positiever, maar hé, ik weet dat ik die sparkle achterna mag!
Dus daar ga ik. Inmiddels gestart met een traject bij een schrijfcoach. Een sprong in het bizar ondiepe waar ik het net nog nérgens kan zien en ik ongeveer 459 kleuren in mijn mooiste onderbroek schijt, maar zó excited. Want na het maken van mijn achterflaptekst, je weet wel, de tekst op de achterflap van een boek, zag ik het al helemaal voor me. Mijn eerst boeklancering! Boeken signeren, op de foto met mijn boek, mijn boek in de boekenwinkel en plaatselijke biebs vinden. Holy hell, ik squeeeek van geluk als ik eraan denk.
Ook al is het boek er nog niet, het voelt als zó dichtbij. En dat is precies waar je het effortless manifesteren kunt gaan vinden. Het gevoel dat het er al is, dat het niet eens boeit of dat boek (of wat dan ook) er nog niet is, maar al zóveel lol hebben in alleen al het idee ervan. Hoe dat komt? Het is je eigen sparkle. En die is er namelijk al. Nah… heb ik je toch nog een beetje verteld waar je het grote geluk kunt vinden ;-)
Love, peace and a big ass sparkle in je mik!
