Selecteer een pagina

Er mag wel weer eens wat leedvermaak de atmosfeer gegooid worden. Niet per se om het uitlachen, maar gewoon… Deze ‘No shame in my game’ is té shame om het niet te delen!

Laat ik als eerste even zeggen. Ik ben ook maar een meisje-meisje en een sucker for love. Bruiloften zijn mijn ding en ik zou heus dolgraag trouwen. Tom en ik zijn (toevallig vandaag ) welgeteld 14 jaar en 2 maanden samen. Na 14 jaar heb ik niet echt meer een bruiloft nodig om onze zoetsappige liefde te bewijzen. Maar eerlijk is eerlijk… Als hij me vraagt zou ik geen nee zeggen. NOOIT! -houd dat even in gedachten ok? Dan vinden jullie mij misschien minder stom ofzo-

Het was dus zo. Vier jaar geleden reisden we af naar Parijs om ons 10 jarig jubileum te vieren. Hieperdediep, 10 jaar samen, wiiiehihihiiii ik was in mijn nopjes! Naar de stad van de liefde, je eeuwige ikvindjeliefvooraltijdookallaatjeschetenonderdedekensliefde bezegelen met een slotje aan de Pont des Arts en een dagje naar Disneyland. HOE ROMANTISCH JONGONS! Ik had er dus zin in. En stiekem… heeeeeel stiekem hoopte ik dat ik daar ten huwelijk gevraagd zou worden. Want wat was er nou romantischer dan dat? NIKS, he-le-maal NIKS! Ok, op het strand ergens in een warm land, dat ie dan een tafeltje heeft geregeld met rozen, kaarsjes en all that jazz. Maar dat even ter zijde. Ik hoopte dus dat ie de question wel even zou poppen.

Dus daar liepen we… door Parijs, langs de Seine, de Notre Dam, het Louvre… En elke keer was ik op mijn hoede. Zou hij het doen? Speurde zijn gezicht af naar zenuwachtige trekjes, hoopte op vierkante vormen in zijn broek of jaszak. Maar het bleef uit. Meneer ging enkel op zijn knieën om zijn veters te strikken. Mijn innerlijke pruillipje had zich gevormd tot ongeveer de grootte van zo’n lipschotel van een Ethiopische vrouw. Ik zou het al haast opgeven, maar we hadden nog een tripje naar de Eiffeltoren op de planning!

Knetterkoud was het die dag. En eigenlijk vond ik die hele Eiffeltoren niet zo interessant. Maar hey, er stond mij wat leuks te wachten! ‘Wil je nog naar boven?’ vroeg Tom nog. ‘Neuh, veel te druk en koud.’ Tom was het daarmee eens en stelde voor om weg te gaan. Hmmm… hij stond er dus niet op om naar boven te gaan. Daar stond dus geen romantisch tafereeltje te wachten. En na nog geen 10 minuten liepen we alweer met met onze toeristenkaart richting de metro. ‘MOET JE NIET NOG WAT DOEN TOOOOM?!?!?!’ werd er hysterisch in mijn hoofd gegild. ‘HEB JE WAT TE VRAGEN?! LIEFSTE VAN MIJ? AAAALLLERLIEFSTE?’ het ging flink tekeer in mijn hoofd, maar ik besloot me maar eens koest te houden, want ik had wel eens vaker een verrassing verpest door te snel te gillen om iets, terwijl mijn romanticus het voor een later moment gepland had. Dus ik wachtte….

Ik wachtte tot we in Disneyland rondliepen. Tot de Disneyparade langskwam en de prinsen en prinsessen naar ons zwaaiden. Totdat Mickey en Minnie een dansje op de wagen deden. Totdat de parade voorbij was en ik in extase was, want DISNEY!  Maar nog steeds… Geen aanzoek. Ik wachtte tot we uit eten gingen in een super lief restaurantje. Praktisch allemaal onmogelijk, want het tripje naar Disney had ik in het geheim geregeld en het knusse restaurantje liepen we zomaar tegen het lijf. Maar mijn brein fluisterde mij in dat ie het allemaal van te voren wist of had geregeld. Dus HIJ GAAT NOG WEL OP ZIJN KNIEËN! Ik wachtte en ik wachtte… Ik woog minder dan een ons, maar ik wachtte. Tot we de trein naar huis namen… Niet wetende dat ik dit alles aan mezelf te danken had.

We waren al een tijdje thuis toen ik er toch maar eens over wou beginnen. Was het niet reteromantisch geweest als hij me in Parijs ten huwelijk had gevraagd, zeg maar?? Dus ik schoof een beetje heen en weer, bang voor het antwoord (misschien vind ie je al 10 jaar een kuttekop en vraagt ie je daarom niet!) en begon: ‘Zeg eeeh… toen in Parijs hè? Heb je er toen ook aan gedacht om mij ten huwelijk te vragen?’ -insert smiley met hele brede glimlach en tandjes op elkaar- ‘Ja!’ antwoordde hij direct! Ik schoot zowat tegen het plafond, zakte tegelijkertijd door de bank en mijn onderkin werd dubbel zo dik door mijn verontwaardigde reactie. ‘Nah?! Hoezo vroeg je me niet dan?!’

En lieve lezers…. Bij het lezen van zijn antwoord mag u wijzen naar uw beeldscherm en lachen, uw hand voor mond slaan en OOOH MY GOD roepen. Het mag allemaal, want ik zou precies hetzelfde doen. Want wat mijn lieve lief toen zei had ik nooit verwacht. Of eigenlijk wel, want dit schijnt een soort van mijn ding te zijn….

‘Ja eeeh, dat wilde jíj niet hoor!’ zei Tom verontwaardigd door mijn verontwaardiging. Ik maakte een kikkersprong op de bank en kroop haast in zijn gezicht! ‘Ik vraag bijna elke dag of je met me wil trouwen!! Tuurlijk wil ik met jou trouwen!!!’ Tom keek me aan met zijn serieuze blik. Ik ging maar even normaal op de bank zitten, want als Tom serieus kijkt, dan is het serieus serieus. ‘Ik wilde wel wat regelen voor in Parijs, maar toen zei jij: “Je gaat me niet ten huwelijk vragen onder de Eiffeltoren hoor. Dat is zooooo afgezaagd!” ‘ En godskolere ja… Ik met m’n grote smoel had dat gezegd. Want eigenlijk vond ik dat wel een beetje, maar tegelijkertijd ook zooooo LEUK! Mijn mondhoeken dropten lager dan mijn Ethiopische pruillip in Parijs en ik sloeg (net als jullie) mijn hand voor mijn mond. ‘NIET WAAAAAR!’ Ik wilde mezelf op de grond laten vallen en gillend en jankend over de grond rollen! Tom maakte geen grap. Hij wilde het echt, maar door mijn eigen dikke bek had ie dat niet gedaan. Eigen schuld, dikke vette verlovingsringloze vinger bult. Succes mevrouw. Met je grote smoel. ‘Ja, maar eigenlijk wilde ik het wel! Ik zei het voor de grap hoor! EEEECHT!’ Hopende de tijd terug te kunnen draaien en totaal verkleumd onder die Eiffeltoren te staan met tranen in mijn ogen en mijn vent op zijn knieën met een knettermooie ring in zijn handen. Maar de tijd kon niet worden terug gedraaid.

Nu vier jaar later bedenk ik me wel even voordat ik zeg dat ik iets afgezaagd of stom vind op romantisch gebied. Want eigenlijk: LIJKT HET ME HEEL LEUK OM TEN HUWELIJK GEVRAAGD TE WORDEN. OP WELKE MANIER DAN OOK! WAAR DAN OOK! HOE AFGEZAAGD DAN OOK! Ok, Tom?

Love, peace en een verlovingsring on the side

sigwhite