Iedereen kent hem. De beruchte scène uit ‘When Harry met Sally’ waar Meg Ryan een orgasme faked in het bijzijn van een etend publiek in een lunchroom. Hoewel ik de film zelf nog nooit heb gezien weet ik mij deze scene maar al te goed voor de geest te halen.Ken je hem niet? Kom dan onder je steen vandaan en kijk hem nog even gauw hier.

Gezien? Oké, ik had dus een soort van mijn eigen ‘When Harry met Sally’ moment, maar dan in de Specsavers. Goed, goed, ik fakete geen orgasme, maar ik kan me voorstellen dat menig bezoeker van de Specsavers daar anders over dacht. Wat er gebeurde? Sit back, pak een koekje en probeer er vooral niet in te stikken als je me uitlacht.
Ik kreeg een lesje lenzen in doen. En blijkbaar was ik daar niet de allerbeste leerling in. Bij het maken van de afspraak werd al gezegd; ‘Joh, duurt even een kwartiertje en dan ben je de winkel wel uit!’ En dat nam ik aan als zoete koek. Want hoe moeilijk kon dat nou zijn, lenzen in doen?

‘Bam. hij klapte zo dicht, dat oog van mij’

Retemoeilijk voor dit meiske, kan ik jullie met het schaamrood op mijn kaken vertellen. ‘Je legt de lens op je wijsvinger en met je middelvinger houd je je onderste ooglid omlaag en met de middelvinger van je andere hand de bovenste. En dan leg je zo de lens op je oog.’ vertelde de lenzenspecialist. Simpel zat, dacht ik. Ik keek in de spiegel en volgde zorgvuldig de instructies op, tót het moment dat de lens op mijn oog gelegd moest worden. BAM, hij klapte zo dicht. Dat oog van mij. Alsof het wilde zeggen; ‘Jij gaat geen rare dingen op mij leggen! Doet zeer, vrouw!’ Ik keek zenuwachtig op, want ik wist dat ik in de ogen van de Specsavers mevrouw nog maar 10 minuten over had. Oké, adem in en probeer het nog een keer. Wijsvinger.. ooglid omlaag… middelvinger van je andere hand… En dan leg je zo.. BAM! Weer dicht! Ik voelde een licht paniekerig gevoel in mij opdoemen. Want ik houd niet van fouten maken en al helemaal niet als er twee van die dames me op m’n vingers zitten te loeren. Goed, drie keer is scheepsrecht. Nog een keer. Nu gaat het lukken.

Poging 4930, let’s go!
Weer volgde ik de instructies en wéér weigerde mijn oog mee te werken!! Het.luk-te-.niet. De Specsavers vrouwtjes begonnen al wat ongeduldig te worden en ik voelde het aan ze. En daardoor ging het alleen maar slechter. Had ik dat ding eindelijk in mijn oog, dan plopte hij er net zo makkelijk weer uit. De moed zakte me in mijn schoenen. Dit was moeilijk, jongens! Echt! Inmiddels waren mijn 15 minuten allang verstreken en veranderd in een fuck-ing HALF UUR! Ja, je leest het goed. Der-tig minuten. Ik had het niet meer!! Maar ik bleef proberen. Mijn ooglid was al vuurrood van alle keren proberen, maar dit MOEST lukken! Poging 4930, let’s go! Met frisse moed legde ik het verrekte rotding dat mijn zicht moest verbeteren weer op mijn vinger…

JA!!!
Tot mijn verbazing bleef mijn oog rustig geopend en voelde ik hoe mijn vinger steeds dichter bij mijn oog kwam. ‘JA?’ kwam het iets te hard en enthousiast uit mijn mond. ‘JAAA??’ vervolgde ik toen mijn vinger bijna op mijn oog belandde. ‘JA.. JA… JAAA.., JAAAAAA’ gilde ik als een volleerd pornoactrice door die hele kolere Specsavers. ‘OH MIJN GOD JAAAA’ riep ik met mijn handen in de lucht toen ik voelde dat de lens zich vacuüm op mijn oog had gezogen! Ik sloeg nog net niet op de tafel zoals onze Meg dat in de film zou doen. Terwijl ik mij onderuit liet zakken in de stoel waar ik al dik drie kwartier in zat keek ik links van me. Daar zat en stond een brillenshoppend publiek me aan te gapen alsof ze zojuist een live orgasme mee hadden gemaakt. En eh ja… Ik kon ze ook niet echt ongelijk geven. ‘Ja, eeh sorry, eerste keer..’ kreeg ik er nog zachtjes uit. ‘Maar het is gelukt, hoor. Jeejjj’ Want dat was natuurlijk nog niet duidelijk genoeg geweest na dat hele circus. Ik ging weer rechtop de stoel zitten, droogde mijn klamme handjes aan mijn broek en lachte naar de ietwat geshockeerde lenzendame. ‘Oké, ik ben er klaar voor! Nu de andere nog!’ :’D

Love, peace and a perfect vanilla cupcake with sprinkles on top!